استاندارد ISO56002 یا سیستم مدیریت نوآوری چیست؟

توانایی سازمان در نوآوری به عنوان یک عامل کلیدی برای رشد پایدار, حیات اقتصادی, افزایش رفاه و توسعه جامعه شناخته می‌شود. قابلیت‌های نوآوری یک سازمان، شامل درک و پاسخ به تغییرات در بافت سازمان، دنبال کردن فرصت‌های جدید، بهره ‌برداری حداکثری از دانش و خلاقیت افراد درون سازمان و همکاری با ذینفعان خارجی است. اگر تمام فعالیت‌های لازم و سایر عواملی که در ارتباط و در تعامل با هم هستند به عنوان یک سیستم در نظر گرفته شده و مدیریت شوند، یک سازمان می تواند به طور مؤثرتر و کارآمدتر نوآوری داشته باشد.

سیستم استاندارد مدیریت نوآوری، سازمان را برای تعیین چشم‌انداز، استراتژی، سیاست گذاری، اهداف نوآورانه و ایجاد فرآیندها و پشتیبانی لازم برای دستیابی به نتایج مورد انتظار، راهنمایی و هدایت می‌کند.

مزایای بالقوه پیاده‌سازی سیستم مدیریت نوآوری بر مبنای سند ایزو 56002 (استاندارد ISO 56002 ) شامل موارد زیر می باشد:

الف) افزایش توانایی برای مدیریت عدم قطعیت؛

ب) بهبود پایداری و انعطاف‌پذیری؛

پ) افزایش سرعت رشد، درآمدها، سودآوری و رقابت‌پذیری؛

ت) کاهش هزینه‌ها و ضایعات و افزایش بهره‌وری و کارایی منابع؛

ث) افزایش رضایت‌مندی کارکنان سازمان، کاربران، مشتریان و سایر ذینفعان؛

ج) تجدید پایدار سبد عرضه (شامل سهام، محصولات، خدمات، ایده‌ها و هر آنچه که سازمان عرضه می‌کند)؛

چ) استخدام و بهره‌گیری از افراد نوآور و توانمند در سازمان؛

ح) افزایش توانایی در جذب همکاران، شرکا و سرمایه؛

خ) افزایش اعتبار و ارزش سازمان؛

د) تسهیل انطباق با مقررات و الزامات مربوطه.

مبانی مدیریت نوآوری

سند استاندارد ISO 56002 مبتنی بر مبانی مدیریت نوآوری است. مبانی یا اصول مدیریت نوآوری شامل بیانیه آن، استدلال برای چرایی اهمیت برای سازمان، نمونه هایی از مزایای مرتبط و در آخر نمونه اقداماتی که سازمان می‌تواند در زمان بکارگیری سند برای عملکرد بهتر انجام دهد، می‌باشد.

اصولِ زیر پایه و اساس سیستم مدیریت نوآوری است:

الف) ارزش‌آفرینی؛

ب) رهبران آینده نگر؛

پ) جهت‌گیری استراتژیک؛

ت) فرهنگ نوآوری؛

ث) بهره‌گیری از بینش‌ افراد؛

ج) مدیریت عدم قطعیت؛

چ) انطباق‌پذیری؛

ح) رویکرد سیستمی.

سیستم استاندارد مدیریت نوآوری

سیستم مدیریت نوآوری استاندارد ISO 56002 مجموعه‌‌ای از عناصر است که با هدف ارزش‌آفرینی، با یکدیگر در ارتباط و تعامل هستند. این سیستم، چارچوبی مشترک برای توسعه و بکارگیری قابلیت‌های نوآوری، ارزیابی، بهبود و دستیابی به نتایج موردنظر را ارائه می‌نماید.

این عناصر را می‌توان بصورت تدریجی در سازمان به‌کار گرفت تا سیستم مطابق با بافت سازمان و محیط یا بستر خاصی که در آن فعالیت می‌کند، پیاده‌سازی شود. زمانی سازمان می تواند از مزایای کامل این سیستم بهره مند گردد که همه عناصر سیستم مدیریت نوآوری به شکل متناسب در سازمان جاری شده باشد. گفتنی است، اجرای مؤثر سیستم مدیریت نوآوری متکی به تعهد مدیریت ارشد و توانایی رهبران در ارتقاء قابلیت‌های نوآوری و فرهنگ حمایت از فعالیت‌های نوآورانه است.

سازمان‌ها می‌توانند برای پیاده‌سازی فعالیت‌های نوآوری، ساختارهای متحد یا مجزا ایجاد کنند. این ساختارها ممکن است نیازمند سبک‌های رهبری، شایستگی‌ها و فرهنگ‌های متفاوتی باشند. پیاده‌سازی یک سیستم مدیریت نوآوری می‌تواند سازمان را برای به چالش کشیدن وضعیت موجود و ایجاد فرضیات و ساختارهای سازمانی تشویق کند. این سیستم می‌تواند به سازمان در مدیریت عدم قطعیت و ریسک کمک کند.

اقدامات نوآوری را می‌توان با فرآیندهایی اجرا کرد که فرصت‌ها را شناسایی کرده، مفاهیم را ایجاد و اعتبار می‌بخشند و راه‌حل‌ها را توسعه داده و مستقر می‌کنند. این فرآیندهای نوآوری به طور تکراری و اغلب در یک توالی غیر خطی اجرا می‌شوند. آن‌ها باید انعطاف‌پذیر و سازگار با انواع نوآوری‌های سازمانی باشند که سازمان به دنبال دستیابی به آن است.

استانداردهای سیستم مدیریتی مکمل یکدیگر هستند، اما می‌توانند به طور مستقل نیز مورد استفاده قرار گیرند. این سند می‌تواند همراه با سایر استانداردهای سیستم مدیریتی استقرار یابد و با کشف و معرفی پیشنهادهای جدید (خدمات و محصولات جدید) به سازمان‌ها کمک کند تا بهره‌برداری از پیشنهادها و عملیات موجود را متعادل کنند. سازمان‌ها می‌توانند یک تعادل بین راهنمای مدیریت نوآوری و دیگر استانداردهای سیستم مدیریتی پیدا کنند.

جاری کردن یک سیستم مدیریت نوآوری موثر و کارآمد می‌تواند بر روی دیگر سیستم‌های مدیریت تاثیر بگذارد یا از آن‌ها تاثیر بپذیرد، همچنین می‌تواند در چندین سطح به ادغام نیاز داشته باشد. سازمان‌هایی که استانداردهای سیستم مدیریتی دیگری را اتخاذ نکرده‌اند، می‌توانند این سند را به عنوان راهنمایی مستقل در درون سازمان خود به‌کار بگیرند